“Boven water, onder water, nee niet weer zo’n ijsberg.” Ik geef direct toe het is een vaak gebruikte metafoor in verhalen en modellen. Toch wil ik hem hier ook gebruiken. Niet alleen om de verschillen in het zichtbare bovenwater deel af te zetten tegen het grotere deel dat onderwater en niet zichtbaar is. Maar om ook te benadrukken dat dit onzichtbare deel een dubbele functie heeft.

Die dubbele functie is enerzijds het bovenste deel drijvende te houden. Ofwel zonder de drijvende kracht geen bovendeel. En anderzijds is het een onzichtbaar gevaar en een risico op schade. Om in scheepstermen te blijven, averij. En ja we kennen allemaal het verhaal van de enorme oceaanstomer die ruim honderd-en-twaalf jaar geleden een ijsberg raakte en verging. Maar daar gaat het hier niet om. Al een lichtere averij kan enorme negatieve impact hebben.

 

Het begint met het basisprobleem. Bijna altijd heeft dit te maken met een technisch issue. Niet altijd helemaal, maar zeker vaak voor een groot deel. Dit kan zijn een nieuw softwaresysteem, een eigen app, een nieuwe manier van werken, een verhuizing, een combinatie van dit alles of … Enzovoort. Een technisch deel vraagt om een technische oplossing, niet? En zo komt het vaak voor dat hier een ploeg ingezet wordt die ik even heel oneerbiedig de technische mensen noem. In ieder geval die specialisten met de focus op techniek.

Vanuit hun achtergrond hebben zij, vanzelfsprekend, de focus op de technische aspecten van een project. De uitrol of implementatie wordt in stukken opgedeeld en geplot op een tijdlijn. Zo ontstaat de roadmap met zijn ins en outs. Elke week wordt deze roadmap besproken en bekeken. Het kernteam houdt de planning nauwlettend in de gaten en zij volgt de vooruitgang op. So far so good, toch?

Maar waarom loopt een project vaak niet soepel? Welk onderdeel blijft bijna bij elke roadmap onderbelicht? Dat is de menselijke factor. Natuurlijk heeft elke zichzelf respecterende projectmanager de communicatiemomenten en de eventuele trainingen in de roadmap opgenomen. Maar, dat is de crux, mensen veranderen niet door een aantal nieuwsbrieven, posters, powerpoints en trainingen. Los van het feit dat mensen onderling te veel verschillen om hen allemaal op dezelfde manier te benaderen. Iedereen verwerkt tenslotte nieuwe informatie op een andere manier. Sommigen zijn visueel ingesteld. Anderen meer auditief. De één wil de nieuwe informatie, één maximaal twee keer grondig horen. De ander wil een op maat gemaakte training. Terwijl een 3^e gewoon wil leren door te doen.

Is dit op te lossen? Natuurlijk wel!

Door de leerstijl van anderen te begrijpen, kun je je boodschap op maat maken, wat de herkenning en acceptatie ervan vergroot. Het is essentieel om individuen op een gedifferentieerde manier te benaderen; een eenvoudige “one size fits all”-aanpak is gedoemd te mislukken.

Het feit dat de opdrachtgever erkent dat technische ondersteuning essentieel is, brengt je al halverwege….

Wil je meer lezen? Laat je email achter en download dan gratis dit white paper (16 pagina’s).

.