“Ik ben Willy”, zei ze met een stralende lach. “Hallo, ik ben Mirjam, wat ontzettend leuk u te ontmoeten!”, was mijn enthousiaste antwoord. We zitten samen aan tafel en ik snij een stukje taart voor haar af terwijl het theewater langzaam begint te koken. Het is de Week tegen Eenzaamheid. En één van onze klanten heeft een geweldig initiatief waar ik graag aan meedoe: bewust een onbekende opzoeken en een praatje maken. En dat zou iedereen minstens één keer in zijn leven moeten doen!

Want weet je wat het mooie is van dat soort ontmoetingen? Je ervaart dat iedereen op een andere manier naar de wereld kijkt. En als je begrijpt wat er in de hoofden van verschillende mensen omgaat, zul je minder snel oordelen. Hierdoor openen mensen zich eerder en bouw je aan verbinding met anderen. Dat zorgt voor een gevoel van veiligheid, waardering en steun: dingen die het leven de moeite waard maken.

 

Want weet je wat het mooie is van dat soort ontmoetingen? Je ervaart dat iedereen op een andere manier naar de wereld kijkt.

 

Ook in je werk pluk je hier de vruchten van. Open-minded zijn zorgt er namelijk voor dat je vragen stelt en actief op zoek gaat naar informatie. Het zorgt bovendien voor nieuwe ideeën, argumenten en andere perspectieven. Hierdoor kun je kritisch en rationeel een oordeel vormen. En dat draagt dan weer bij aan je persoonlijke groei en het feit dat jij je mentaal sterker voelt en krachtiger bent. Hoe mooi is dat?!

Makkelijk is het overigens niet hoor. Ervaring, opvoeding en persoonlijkheid beïnvloeden je manier van denken. Maar het is te leren. Processen als assimilatie (aanpassing) en confirmation bias (bevestigingsvooroordeel) zijn aan te passen. Door een bezoekje aan een ouder iemand te brengen bijvoorbeeld, maar ook door je te verdiepen in andere visies, culturen, perspectieven en ideeën. Kijk voor inspiratie eens naar deze initiatie of boeken.

Kortom: versla je vooroordelen en blijf jezelf vragen stellen! Zoals Willy en ik elkaar het hemd van het lijf vroegen. Haar blik toen ze het over de ontmoeting met haar inmiddels overleden man had, vergeet ik nooit! Net zoals onze selfies! De leukste krijgt, met dank aan de lieve vrijwilligerscoördinator, een plekje in haar kamer. Ze laat hem mij trots zien voordat ik haar naar de groep breng. We ruiken dat de voorbereidingen voor de lunch in volle gang zijn. Lachend kijken we elkaar aan…”Vandaag eet ik een beetje minder hoor”🥰