Mensen willen niet veranderen. En dat is jouw eigen schuld!

 

“Oh, jullie werken in change? Nou, ik ben niet zo van veranderen.” Als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik dit hoorde, dan wilde de bank met liefde een extra rekening openen. Als je de moeite neemt om met mensen te praten blijkt dat bijna niemand problemen heeft met veranderen. Huh?

Mensen veranderen continu. Ze verhuizen. Ze wisselen van auto, gsm, kleding en meer. En dan heb ik het niet eens over het eten. Iedere dag weer anders. De winkelstraten stromen weer vol met kijkers en kopers van nieuwe zaken. Consumptie is ook verandering. Maar dat is wel een andere verandering. Deze verandering kiezen de mensen (bijna) zelf. Ik passeer even mogelijke groepsdruk, beïnvloeding en kopieergedrag.

Toch merken wij in de werkomgeving dat directies en managers klagen over dat mensen niet willen veranderen. Projecten lopen vast. Stand-up meetings staan vaker in de weg. Kick offs worden vrij snel gevolgd door turn offs. En toch gaat iedereen elke keer weer op dezelfde manier van start met projecten. Wie wil er nou niet veranderen?

Natuurlijk willen mensen wel mee in de verandering. Als je hen maar meeneemt in je verhaal. Maar hoe dan? Wat kan ik doen?

Overtuigen. Mensen doen mee, als je hen weet te overtuigen. Nou ja overtuigen? Bij overtuigen kom je met feiten en cijfers. Daarmee laat je zien dat het wel heel verstandig is om mee te doen.

Sturen. Je zou ook kunnen sturen door bijvoorbeeld een situatie of omgeving te creëren waardoor zij die richting kiezen die jij voor ogen hebt. Misschien maak je de alternatieven zo onaantrekkelijk dat jouw richting er uitspringt als de enige juiste keuze.

Zeuren. Of net zo lang blijven zeuren en zagen dat mensen hun weerstand opgeven en voor jouw oplossing kiezen. Om er maar vanaf te zijn. Ik doel helemaal niet op partners of schoonfamilie. Maar sociale druk is een krachtig wapen.

Dwingen. In een hiërarchie is het altijd mogelijk om op je strepen te gaan staan. Daarmee kun je een beslissing afdwingen. Niet per definitie slecht, maar het voelt niet altijd als prettig. Het gaat helemaal voorbij aan onze behoefte om zelf te mogen en kunnen kiezen.

Natuurlijk zijn er best momenten voor te stellen dat bovenstaande oplossingen wel werken. De vraag is of dat het alleen op dat moment werkt of dat het een blijvend effect heeft. Hoe dan wel? Even een sidestep maken. Stel dat je met familie of vrienden op vakantie wilt gaan naar Zweden. Hoe ga je hen zover krijgen, dat zij heel graag meegaan? Door hen te overtuigen of te sturen? Misschien door te dwingen of maar te blijven zeuren? Als ik ga overtuigen, met feiten en cijfers, dan gaat mijn verhaal wel erg op een Wikipedia-pagina lijken. Ga ik sturen dan moet ik de alternatieven veel minder aantrekkelijk maken. Dan vertel ik over horrorvakanties van vrienden van mij naar andere landen. Welke problemen zij daar gehad hebben. En hoe traumatisch die impact geweest is. Niet de juiste manier? Dan zou ik nog de zeur-kaart kunnen spelen Dan vraag ik de hele tijd of er nog iemand mee wil gaan naar Ikea. Of waarom er geen knäckebröd op tafel komt. Of dat ik alleen nog maar Zweedse tv series wil kijken. Mijn huisgenoten zullen verrukt zijn, waarschijnlijk. Ook niet de juiste manier? Dan blijft dwingen over. Altijd succesvol. Maar niet voor de sfeer! Zo lang de kinderen klein waren hadden zij geen keuze of inspraak en gingen zij mee naar waar wij wilden. Leuk of niet zij werden gedwongen. Het maakte hen toen niets uit. Nu is dat anders. Nog steeds hebben wij de definitieve stem. Maar het is wel verstandig dat wij hen erin betrekken.

Denk eens even na hoe je mensen wel kunt meenemen, in dit geval naar Zweden? Ja, inderdaad door hen warm te maken voor de reis. Door hen te vertellen dat de Zweden hele fijn mensen zijn. Dat je in Zweden heerlijk kunt eten. Dat er ruimte te over is. En stilte. Heel veel stilte. Oké, dat zal wel, maar wat merken wij daarvan? Dan beschrijf je hoe het zal zijn wanneer jullie in Zweden op reis zijn. Hoe de dag eruit zal zien. Wat jullie gaan doen, gaan ervaren. Hoe het ruikt. Wat jullie zien en horen. Dusdanig uitgebreid dat je hen als het ware al meeneemt naar dat moment. En wel zo sterk, dat ze eigenlijk niet eens meer terug willen. En dat noemen we gewoon “verleiden”! Zo doe je dat ook met je businessplan of dito case. Beschrijf het zo dat mensen het voelen hoe het is, wanneer het plan klaar is. Verleid hen om mee te gaan. Verleid hen om ook de ongemakken voor lief te nemen. Waarom? Omdat zij wisten dat deze er waren en dat het ook maar tijdelijk is. Je krijgt de mensen uit je organisatie mee, door het doel echt te verkopen. Maar ook door heel eerlijk te zijn en hen te vertellen dat de reis misschien niet altijd comfortabel is. Je hebt op het moment van reizen niet meer het gemak van alles thuis. En ook nog niet alle faciliteiten van de eindbestemming. De reis kent misschien wat minder beenruimte, niet de fijnste zitplaatsen of het ongemak van wachten bij, of voor, een toilet. En dan spreek in nog niet over een hongergevoel, dorst of vermoeidheid.

Kortom haal vaker het zakelijke afstandelijke uit je business en richt je op, dat wat je verandering kan maken en breken; de mensen. Neem hen mee door hen enthousiast te maken voor jouw verhaal. En kun je jouw plan gewoon niet enthousiast vertellen, dan is het of niet de moeite waard om uit te voeren. Of je belt met mij en dan kijken wij samen waarom het wel zinvol is om uit te voeren. Dan kijken we samen hoe het idee wel kunt vertellen in een sterk verhaal.

Succes!

Edwin